mi słuchawkę do pleców, <br>gniótł, pukał, zaglądał do oczu i do gardła. <br><br><br>- Cha! Cha! - śmiał się. - Nic strasznego, <br>moja panno! Tylko że będziesz wkrótce wyglądała <br>jak pomidorowa zupka - odra! <br><br>- Mój Boże! - powiedział ojciec. - Trzeba <br>będzie bardzo uważać! U tego dziecka nic nie przechodzi <br>bez komplikacji. <br><br>Frulein Anna stała w nogach łóżka i potakiwała <br>ze smutkiem głową. <br><br>- Ta Sabinka chodzi, zdaje się, do przedszkola - powiedziała. - A w <br>przedszkolach teraz wszędzie... Wiedziałam od razu... Dobrze, <br>że nie szkarlatyna! <br><br>Mówiła to wszystko cicho, ze spuszczonymi oczyma, nie patrząc <br>na mamę. <br><br>Mama nic nie odpowiedziała. Bawiła się tylko nerwowo frędzlą <br>szala. Ale ja wybuchnęłam płaczem