Ale u Gombrowicza określa też myślenie o sztuce, rozumienie własnej twórczości! Jak mało kto pamięta on o swoich czytelnikach, także - lub może zwłaszcza? - niezgrabnych czy wręcz głupich. Dzięki nim może łatwo wykazać, że nie został właściwie zrozumiany, że skrywa w sobie (w swej twórczości) mnóstwo smakowitych sekretów, na których się ludzie jeszcze nie poznali!<br>Zarazem upewnia się, że nie został zagarnięty, ostatecznie "ukonstytuowany" przez czytelników. Gdyby bowiem zrozumieli go w pełni, straciłby - jako osobowość - urok i autonomię. Stałby się bardziej tworem innych niż swoim!<br>Dlatego też nie należy przywiązywać zbyt dużej wagi do licznych (i na ogół błahych) potyczek, które toczył