bo to widać bardziej kojarzyło się z prochami. Odpowiedziałem jakimś zdaniem, które musiało być straszliwie nie ad rem, skoro mama aż krzyknęła, chyba moje imię. I ten jej krzyk zamyka rejestr, bo z całej reszty pamiętam już tylko senne obrazy: jakiś samochód, stary dziad otwierający bramę; ocknąłem się dopiero, kiedy łysawy okularnik pytał mnie o imię i nazwisko.<br>Odpowiedziałem prawidłowo i rozejrzałem się po wnętrzu, a był to najwyraźniej gabinet lekarski i siedzieliśmy tam we troje - łysawy, ja i Milena.<br>- Wiesz, gdzie jesteś?<br>- Domyślam się, że w szpitalu, może na pogotowiu. Miałem zapaść i chyba zemdlałem, prawda?<br>Lekarz coś zanotował, ja