Wyrazicielem ich interesów stał się minister sprawiedliwości Feliks Łubieński, który z poparciem króla przeforsował w Radzie Stanu rozstrzygnięcie krańcowo niekorzystne dla chłopów.<br>Dekret królewski z 21 XII 1807 r. uznawał formalnie zasadę wolności chłopa i swobodę umów między nim a dworem. Określał nawet, że w ciągu najbliższego roku dziedzic nie ma prawa usunąć chłopa z gruntu. Wynikało stąd jednak, że po tym okresie wolno już wygnać chłopa z jego zagrody. Co więcej, dekret głosił, że rolnik opuszczając wieś "winien oddać dziedzicowi własność tegoż dziedzica gruntową składającą się z załogi i zasiewów". (Nazwa "załoga" obejmowała zabudowania oraz inwentarz żywy i martwy gospodarstwa chłopskiego