rubinami, by ją po czasie odebrać, nic mnie to już nie obchodzi, co ten czas wyrabia z naszymi zdarzeniami, kształtuje, przekształca, odkształca, zaciera i znowu z martwych budzi, czas ma inną logikę niż słowa, którymi próbujemy oddać jego zawartość, słowa są kłamliwym uproszczeniem, pomijają, przemilczają wszystkie tu i teraz, które mącą jednolitość wybranego wątku, rozbić by tę oszukańczą harmonię, tę składankową bajkę o prawdzie, rozrwać tamy wszystkich innych wątków, czasów, miejsc, które oprócz tego jednego wybranego do wypowiedzenia słowami, mieszczą się w mówiącym, <page nr=175> ach, taka myśl od razu podrywa grunt oparcia, znosi na głębinę jak zdradziecki morski wir, na razie niech