wirowania, znacznie przekraczające 10000 obr/min. Ogranicza to jeszcze bardziej praktyczne stosowanie tej metody niż antykorozyjne wykonanie wirówki.<br>Najczęściej stosowane są metody chemicznej destabilizacji emulsji, szczególnie jeśli w grę wchodzi mała objętość ścieków. Zniszczenie struktury emulsji uzyskuje się przez dodatek klasycznych koagulantów:<br>soli żelaza i glinu, lub niezbyt typowego soli magnezu. Ze względu na duże dawki odczynników, a z drugiej strony małą naturalną zasadowość emulsji wymagana jest zwykle alkalizacja ścieków wapnem.<br>Powstające wodorotlenki metali dobrze sorbują olej. Największą pojemnością sorpcyjną charakteryzuje się wodorotlenek magnezu, który może zaabsorbować trzy razy więcej oleju niż wynosi jego masa. Niewielką wadą tego odczynnika destabilizującego jest