całkowite otwarcie się. Podczas słuchania rysuję schematy, strzałki, układy albo energie. Celowo używam nieprecyzyjnego języka, bo właśnie takie to jest na tym etapie - opowiada. Potem przychodzi kolej na czytanie wszystkiego, co o danej operze napisano. Wertowanie książek, starych pism, Internetu. Wtedy rodzi się też koncepcja scenografii i choreografii. Po tekturowej makiecie wędrują maleńkie figury postaci i miniaturowe dekoracje. Każda sekwencja ruchów zostaje zapisana z dokładnością do układu dłoni. Śpiewacy na prawdziwej scenie staną dopiero na kilka tygodni przed premierą. <br>Staną? Treliński i tu wywrócił operę do góry nogami. Koniec z ariami śpiewanymi w majestatycznych pozach. - Mariusz zaproponował, bym w chwili zenitu