przez podmiot.<br> Można oczekiwać, że w sytuacjach nieeksperymentalnych będzie jeszcze trudniej stwierdzić, czy podmiot postępował zgodnie z logiką decyzji, czy też nie. Nie jest tak jednak w przypadku wspomnianych wyżej dziedzin, tj. medycyny i prawa. Wydaje się całkiem jasne, że ani medycznych, ani prawnych decyzji nie podejmuje się wedle zasady maksymalizacji przeciętnej użyteczności.<br> Weźmy najpierw pod uwagę problem decyzji medycznej dotyczącej wyboru terapii. Problem ten daje się przedstawić formalnie w języku logiki decyzji. Stanami świata S- są możliwe orzeczenia diagnostyczne; przysługuje im oczywiście większe lub mniejsze prawdopodobieństwo, ponieważ zupełna pewność nie jest w praktyce medycznej zjawiskiem częstym. Działaniami A, są możliwe