Staëla. Wszyscy trzej dopiero<br>w ostatnim dziesiątku lat doszli do sławy. Żaden z nich nie jest<br>abstrakcjonistą w sensie absolutnym, ale duża część ich twórczości<br>zupełnie podpada pod określenie sztuki abstrakcyjnej, tak jak ją<br>określa Seuphor. Cóż sugeruje płótno Bissi`ere'a lub niejeden z obrazów<br>Villona, który rozpoczął swą karierę malarską od rysunku pod wyraźnym<br>wpływem Lautreca, a poprzez kubizm doszedł i do grafiki, i do płócien olejnych, których geometryzacja idzie tak daleko, że wszelkie wyobrażenie przedmiotu jest dla<br>widza zatarte. Jeżeli zaś chodzi o de Staëla, to zdobył on sławę<br>światową właśnie swymi płótnami najzupełniej abstrakcyjnymi.<br> Villon sam mówi o