można mieć dumną Polkę za parę dżinsów.<br>Do wyjazdu już nie nachodziłem radcy, by go nie krępować swoją osobą. Teraz poszedłem prosto do Zdzisia. Siedział przy biurku nad jakimś papierem, wyraźnie osowiały.<br>- Już jesteś? - zapytał z niechęcią.<br>- Specjalnie skróciłem pobyt w Paryżu, by przystąpić do pracy - zażartowałem. Na twarzy Zdzisia malowało się znużenie, a nawet wewnętrzny ból. Nigdy nie widziałem go takim.<br>- Wyjeżdżam za tydzień na placówkę - powiedział ponuro.<br>- Brawo! - ucieszyłem się. - Dopiąłeś swego!<br>- Podstawili mi nogę, skubani. I wiem kto. Zamiast do Londynu, jadę na pierwszego sekretarza do Tirany. Ja tego chama jeszcze kiedyś dopadnę!<br>Zrozumiałem, że wszystkie inne sprawy, łącznie