rodzinnej atmosferze, rozmów z tym niezwykłym, choć czasami sprawiającym jej tyle przykrości cierpkimi uwagami człowiekiem o "młodzieńczej dumie uczonego i poety". Skończy się wtedy narażanie ambicji na upokorzenia, gdy na pytanie: "Czy mię Pan jeszcze lubi trochę, czy jeszcze wspomina mię niekiedy?", otrzymywała odpowiedź suchą i zniecierpliwioną: "Ciepłego słowa nie mam dla Pani skąd wziąć".<br><br> Misternie tkana wspólnie z Ludwikiem M&#130;yetem nić miłosnej intrygi nie zdoła omotać "przeciekawego metafizyka", docenta Garbowskiego z Krakowa. Pannie Zuzannie, ozdobie warszawskich literackich salonów, nie danym będzie wypełnić do końca roli Henryki z książki Ad astra. Trzeba więc znów niefortunnej swatce zstąpić na ziemię