odpędzali od włazu. Pierwszeństwo mieli powstańcy i ranni. On taszczył nieprzytomnego Jasia. <br>- Dlaczego pan tak na mnie patrzy? - spytała. <br>- Witam starą znajomą. <br>- Spotkaliśmy się kiedyś?<br>- Owszem. <br>I opowiedział jej o ich spotkaniu. O tym, jak się odłączył od innych i jak później odnalazł drogę. <br>- Miał pan wiele szczęścia - odrzekła. - Tacy maruderzy już zazwyczaj tam zostawali. <br>W pewnej chwili zaczęła mu opowiadać o sobie, o tym jak po zakończeniu powstania nie umiała znaleźć dla siebie miejsca. O spotkaniu z Jasiem, o jego miłości do niej i o próbie wspólnego życia. <br>- Dlaczego pani odeszła? - spytał. <br>Nie umiała odpowiedzieć na to pytanie. Miłość Jasia