też się rozwiodłam - westchnęła Ulka.<br>Rozsiadła na stercie kartonów, obserwowała jak kociak delikatnie pije mleko.<br>- Tamto miejsce na ziemi było dla mnie od zawsze.<br>- Odczuwamy przywiązanie do czasu dzieciństwa, młodości. Moje zawsze, należy do Sarniej.<br>- Kiedy zawiadomimy babkę?<br>- Poczekaj, musimy się najpierw urządzić.<br>Musiały. Oprócz osobistych rzeczy miały w majątku materac turystyczny Ulki i drugi nowo nabyty.<br>Bogna nie wyobrażała sobie podziału gospodarstwa. Tobie regał. Mnie regał. Tobie kanapa. Mnie? Fotel losujemy albo przecinamy na pół? Wynoszenie, załadunek na jakiś transport. Samo myślenie o tych czynnościach obnażających intymność bytowania i rozpad wspólnoty wywoływał nieprzepartą niechęć. Nie. Za nic. Nie chciała narzucać