żyje, jest<br>nieledwie namiastką piękna, żeby nie powiedzieć, materią piękna. Musi<br>przejść dopiero przez śmierć, żeby stać się pięknem. W śmierci jak w<br>tyglu się wytapia i zostaje czysty kruszec. Inaczej zawsze będzie<br>niedostatkiem, ułomnością, niespełnieniem. - Głos mu nagle opadł do<br>ledwo słyszalnego szeptu: - Cała dotkliwość naszego istnienia wszystko<br>to materia piękna. Dlatego i Bóg musiał umrzeć. Niestety, nie zachował<br>się do naszych czasów żaden ślad zachwytu dla księżniczki Adelajdy. Ale<br>może to i lepiej. Była nieledwie chwilą cierpienia w wieczności, a<br>wieczność cierpienia nam po sobie zostawiła. Wprawdzie źródła niewiele<br>nam o niej mówią, lecz musiała przecież cierpieć. To z