jak od lekarza pierwszego kontaktu oczekujemy wstępnej diagnozy, skierowania na badania czy przepisania recepty, tak samo relacja z psychoterapeutą powinna się opierać na czytelnych kryteriach. Że one nie istnieją, przekonała się warszawianka Anna Rogowska, która pół roku temu trafiła do gabinetu znanego psychologa. Była w szoku - kilka dni wcześniej jej mąż miał śmiertelny wypadek samochodowy. Terapeuta był uprzedzony o sytuacji. Widział ją płaczącą w poczekalni. Po wielu kwadransach, gdy przechodząc, uraczył ją jedynie głębokimi spojrzeniami, wstała z miejsca i wybiegła. - To tak, jakby w szpitalu nikt nie zainteresował się krwawiącym na korytarzu chorym. Może obojętność jest miernikiem profesjonalizmu? - zastanawia się Anna