raz na zawsze o wakacyjnej zdradzie. Ale zraniona ambicja ma długi żywot i niespodziewanie bierze czasem odwet po latach. I oto, w pięć lat, które upłynęły od choroby Nahorskiego, ta uraza każe jej napisać i wydrukować w Przeglądzie Tygodniowym nowelę pod żartobliwym tytułem: Chochlik-Psotnik. Nie wymieniony z nazwiska jurysta - mecenas o siwej, obfitej brodzie okalającej czerstwą twarz, przypomni sobie tam błękit nieba, błękit stawu, szept liści, świergot ptaków. I on to wśród tych uroków natury, "nad stawem w puszystych trawach, poczuje w sobie wzbieranie rześkich, odmłodzonych sił", gdy z gęstwiny sitowia wynurzy się wiejska dziewoja. Kwiat kaliny za uchem zatknięty