czasu. Robimy wszystko, żeby natarczywy głos zagłuszyć.<br>- A więc dopiero po śmierci? - szepnął czujnie Istvan.<br>- Jesteśmy z nią oswojeni, wiemy, że życie jest śmiertelną chorobą. Ale komu się chce o tym pamiętać na co dzień? Powiem ci, nie wyobrażam sobie, żebym mógł inaczej leżeć na cmentarzu jak pod krzyżem. Nie męcz człowieka... Chyba nie po to mnie zaprosiłeś?<br>- Chciałem cię prosić o poparcie - zaczął, a Trojanowski odwrócił się ku niemu zaskoczony. - Mam tu malarza.<br>- Hindus?<br>- Znasz go, tym łatwiejsza rozmowa. Ram Kanval. Miał do nas jechać. Ale wiesz, jak to durnie nazywają: sztuka zdegenerowana.<br>- Oj, coś mi się brzydkiego przypomina, jak