Panu Bogu w okno.<br><br>Bóg zostawia czasem ślad stopy na piasku, ale nigdy jeszcze nie zgubił buta.&lt;/&gt; <br><br>&lt;tit&gt;RECENZJE&lt;/tit&gt;<br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Grom z jasnego nieba&lt;/tit&gt;<br>Wędruje przez kosmos przez miliony lat, z rejonów Wszechświata, do których nigdy nie dotrzemy. Spada na Ziemię, a jak już spadnie, nastąpi apokalipsa - zaiste, dla autorów SF taki meteoryt to dar niebios. Jeden z najstarszych tematów, któż to się zań nie brał - że wymienię Verne'a z jego "Łowcami meteorów" i Wellsa z "Gwiazdą"; jeśli zaś ambitnemu autorowi zależy na podbudowaniu naukowym, wyciąga sprawę meteorytu tunguskiego czy wyginięcia dinozaurów.<br>Klasyk SF Arthur C. Clarke postanowił dopisać się do tej listy