jest przekształcana w zapis. Dlaczego oralności przypisuje się tak duże znaczenie? Odpowiedź jest prosta, bo tam, gdzie jest mowa, tam jest i oralność. Upomnienie się o oralność wynika z antylogocentrycznego stanowiska Meschonnica.<br><br>&lt;tit&gt;Rytm a metr&lt;/&gt;<br><br>Najczęstszą praktyką, z jaką można się spotkać przy próbach opisywania rytmu, jest łączenie go z metrum. Jest to powszechna praktyka powtarzana w wielu definicjach w podobny sposób. Tak czyni Franciszek Siedlecki, pisząc o rytmie i metrze:<br>&lt;gap&gt;<br>W tradycyjnym ujęciu metr jest sygnałem poetyckości, środkiem "dezautomatyzacji" języka (jak u rosyjskich formalistów czy w pracach szkoły praskiej). Jeśli rytm traktowany jest jako podkategoria poziomu fonologicznego, to jest on