ognia, której Chmielowski - jak pisze - był świadkiem.<br> W rozdziale poświęconym minerałom - w tomie I - Chmielowski powołał się na 64 autorów (ogółem ok. 150 razy), w tym wielu klasyków greckich i rzymskich oraz ojców Kościoła. Najczęściej wzmiankowani są autorzy dzieł, które zostały zestawione na początku tomu I ("Katalogautorów") jako źródeł, a mianowicie Pliniusz (16 razy), A. Kircher (10 razy), H. Cardanus i J. Jonston (po 7 razy) i S. Maiolus (5 razy).<br> Następne miejsca zajmują A. Augustyn i Alkazar (po 4 powołań), nie wymieni w "Katalogu autorów". Tylko dwukrotnie powołał się Chmielowski na dzieło Maseniusza (np. przy opisie szmaragdu), jednak wydaje się