kabaret. Chęć oddziałania choćby na bliskie środowisko, poruszenia nim, ukazania mu jakieś sprawy w nowym świetle. Zrobienia czegoś zależnego tylko od nas, gdy dzieje się tak wiele spraw, które nie zależą od nikogo. Także, chęć "zarażenia" swoją pasją innych: zespołu, przyjaciół, kolegów, publiczności.&lt;/&gt;<br><br> &lt;div1&gt;Programy amatorskiej czołówki mają wszystko, co powinien mieć dobry kabaret: muzykę, humor, tempo, wdzięk. Unikają tylko starannie sentymentalizmu. O człowieku jego kondycji, jego perspektywie, mówi się tu od strony głowy nie brzucha. Mówi się w sposób dojrzały, świadczący o wysokim stopniu społecznej moralności autorów, o ich obywatelskiej wrażliwości. Rechotliwą &lt;orig&gt;satyrkę&lt;/&gt; zastępuje refleksja, czasem żartobliwa, czasem gorzka, prawie zawsze