nie wyrzekam się zupełnie mojej rodziny. (oddaje maskę Józiowi) Bywaj, niedźwiedziu! (wychodzi na lewo)<br>JÓZIO (wkłada maskę) - Żegnajcie, krwiopijcy! (wychodzi na prawo)<br>&lt;tit1&gt;SCENA 19&lt;/&gt;<br>Z lewej strony wchodzi Geniusz. W staroświeckim tużurku, łysina, obfita broda czarna. Z prawej strony wbiega Justyna. Piękna, młoda dziewczyna w białej sukni z muślinu, w mirtowym wianku na głowie.<br>JUSTYNA (wzburzona, tuli się do Geniusza) - Ach, ojcze, ojcze!<br>GENIUSZ - Co się stało, moja córeczko?<br>JUSTYNA - Poszłam na łąkę, żeby uwić wianek.<br>GENIUSZ - To jeszcze nic złego. Do twarzy ci w wianku.<br>JUSTYNA - Kiedy wianek był gotowy, przejrzałam się w stawie.<br>GENIUSZ - Jak dotąd, niewinne zajęcie.<br>JUSTYNA