jednak zrobiłem. Nie mogłem się powstrzymać. Odczułem nagle, kiedy zabrzmiały pierwsze akordy, że dla niej napisałem tę piosenkę. Że nie ma, nie było i nie będzie żadnej Olgi. Jest tylko Ewa. Ewa. Ewa. <br>" - Ewo - Ewo... <br>Po niebie obłoków powoje..." <br>Serce nie może być silniejsze od łba. Tylko skąd wziąć wielki młotek? <br> Grzegorz...<br>Ewa odprowadza mnie na Okólnik. Mieliśmy jeszcze trochę czasu, więc zaciągnąłem ją do Saloniku Chopinów na Krakowskim. Trochę głupio, że dotąd tam nie byłem, że nie byłem w pokoju, gdzie on koncertował, nie stanąłem przy oknie, z którego na bruk runął jego fortepian, aż "jękły głuche kamienie". Tylko czy