nad wyraz chętnie. Trwa więc wieczna wojna.<br> Oczywiście, wapń - tak potrzebny wszakże - ma prawo napływać swoimi kanałami i wtedy wszystko jest w porządku. Napłynie go tyle, ile trzeba. Ale, niestety, wdziera się jeszcze do środka komórki kanałami sodowymi. Co prawda na 100 ochotników okopy forsuje tylko jeden, ale i tak mobilizuje komórkę do ataku. Strategia jest zdumiewająco dalekowzroczna. Po pierwsze komórka magazynuje nadmiar wapnia w bezpiecznych miejscach. Łączy go także z białkiem, a kiedy ciągle jest go za dużo, wyrzuca poza swoje mury. Pomagają jej w tym hormony. Czyż biochemiczna maszyneria naszego organizmu nie jest niezwykła? No, ale to jeszcze nie