autorów (np. J.H. Williamson oraz M.C. Jenkins i W.H. Meckling), którzy wzbogacając analizę O.E. Williamsona dochodzili ostatecznie do zbliżonych wniosków. Interesujące jest, że sam twórca omawianego modelu w swoich późniejszych publikacjach zajął stanowisko znacznie bliższe teorii "tradycyjnej" niż zajmował pierwotnie.<br><br>&lt;tit&gt;Maksymalizacja sprzedaży&lt;/&gt;<br><br>Stosunkowo duży rozgłos uzyskał model W.J. Baumola, sformułowany w końcu lat pięćdziesiątych. Bazował on na założeniu, że zawodowi menedżerowie bardziej są zainteresowani maksymalizacją sprzedaży, a mówiąc ściślej maksymalizacją przychodu (utargu) ze sprzedaży, niż maksymalizacją zysku. W przekonaniu twórcy modelu maksymalizacja sprzedaży ułatwia menedżerom realizację ich własnych celów, takich jak np. wzrost wynagrodzeń czy też