Aby doszło do identyfikacji znaczenia na poziomie konkretnym, konieczne jest osiągnięcie przez odbiorcę semantycznego poziomu percepcji. Dotyczy to znaczeń kodowanych w poszczególnych elementach obrazu oraz w związkach między nimi. Konsekwencja ich użycia jest dla jakości komunikatu widoczna przy ujednoliceniu treści wiadomości. Prezentowane przykłady stosowania odnoszą się więc do tego samego, modelowego zestawienia dwóch obiektów. Konstrukcja formalna przekazu, ustalająca dynamikę percepcji wiadomości oraz jej elementów, opiera się na kombinacji kilku z powyższych wymiarów. Jedne z nich osiągają natężenie dominujące, pozostałe stają się wobec nich podrzędne. Jakość poszczególnych wymiarów powoduje tendencje do współwystępowania z innymi o zbliżonych funkcjach. Na przykład symetria w większości