Ojców Kościoła, a wreszcie postaci legendarnych. Do prozy narracyjnej zaliczamy Żywoty ze względu na przytoczenia fabularne, które ilustrują poglądy "mędrców", przytoczenia wprowadzone na podobnej zasadzie jak egzempla w kazaniach.<br>W wielu wypadkach mówiliśmy o powstawaniu sztuki narracyjnej jako o rezultacie wyodrębnienia i usamodzielnienia się wątków fabularnych uwięzionych początkowo w kontekście moralistycznym. Trudno jednak z całą stanowczością twierdzić, że taki proces był regułą. Dzieje polskiej prozy w XVI w. to przecież dzieje sztuki przekładowej - w tym więc sensie procesy beletryzacyjne, o których była mowa, ulegają na polskim terenie pewnemu skróceniu, to znaczy prawie jednocześnie obserwujemy zjawiska i w ich początkowej, i w