nad tym, że wzbudzi nienawiść do siebie, z całą bezwzględnością narzuca swoją miłość, nawet przez zbrodnię.<br>Wobec namiętności wszystko jest usprawiedliwione. Usprawiedliwiony jest Nero. Gdyby był bohaterem shakespeare'owskiego dramatu władzy, byłby potępiony jako zły, występny władca. Ale Nero z &lt;name type="tit"&gt;Brytannika&lt;/&gt; Racine'a nie jest złym władcą - jest nieszczęśliwym kochankiem. Z miłości morduje, z miłości zdradza. Zabójstwo Brytannika pociągnie za sobą dalsze zbrodnie - widzi to jasno Agryppina. Sprawiedliwy, ukochany przez lud cesarz przemieni się w ohydnego tyrana. Ale to w innym, historycznym porządku. W porządku moralnym będzie to zbrodniarz, zaś w porządku racine'owskiej tragedii jest to przede wszystkim nieszczęśliwy, odtrącony, upokorzony kochanek Junii