dłubanym korytarzu natrafiałam na coraz więcej dużych kamieni i robota mi się komplikowała. Niepokoiłam się, ile też ten akryl wytrzyma, wywlekając okropne głazy męczyłam się jak galernik i nie w głowie mi były teraz towarzyskie konwersacje.<br>- Wasza królewska mość! - zawyło znowu następnego dnia. - Żyjesz?!!!<br>- Nie mów do mnie wasza królewska mość!!! - wrzasnęłam z furią, bo kobylasty kamień utknął mi w środku drogi, miałam z nim mnóstwo kłopotu i ledwo zdążyłam pod rozmównicę.<br>- A jak mam teraz mówić?! - zaciekawił się cieć.<br>- Wielce szanowna pani! - ryknęłam kategorycznie.<br>- Ty, słuchaj! Dlaczego nie chciałaś rozmawiać z szefem?!<br>Aha, widocznie szef był wieczorem i krzyczeli, jak