krwiodawstwo) albo też które przynajmniej nam nie przeszkadzają - są moralnie obojętne (pracowitość).<br>Według Kwaśniewskiego zachowania o cechach pozytywnej dewiacji społecznej łączy to, że: 1) stanowią one odchylenie od normy powinności; 2) są wyrazem buntu wobec standardów przyjętych w danym środowisku czy w jakiejś sferze działalności; 3) charakteryzuje je nieegoistyczny typ motywacji; 4) ich skutkiem jest pozytywna dezorganizacja społeczna. Kwaśniewski uważał przy tym, że o pozytywnej dewiacji społecznej można mówić wówczas tylko, gdy dana postawa lub zachowanie spełnia łącznie wszystkie wymienione warunki.<br>Głównym argumentem Kwaśniewskiego na rzecz konieczności włączenia w orbitę zainteresowań socjologii dewiacji także pozytywnych dewiacji społecznych było to, że wszystkim