jej, nie wahałaby się, nie zrezygnowałaby z walki o Zuzię. Ale chodziło o Tadeusza. To wszystko mogło być prawdą. Tak mało przecież o nim wiedziała. Był współpracownikiem ojca, ale się do tego nie przyznał. Gdy go o ojca spytała, odparł, że owszem, zetknęli się ze sobą. Tylko tyle. Ale być może tacy ludzie z reguły mało mówią. To dziwne, rewelacje, jakie odkrył przed nią ten Walczak, wcale jej nie zaskoczyły, zupełnie jakby się czegoś takiego spodziewała. To, czego się dowiedziała o przeszłości ojca, było oczywiście dla niej zaskoczeniem. Nigdy by nie przypuszczała, że łączyły go z Tadeuszem sprawy służbowe. Walczak powiedział