amerykańskiego środkowego eocenu miał stosunkowo długi pysk, jak na małpiatkę, ale ustawienie oczodołów wyraźnie ku przodowi dowodzi zdolności do stereoskopowego widzenia. Charakterystyczne "ludzkie" ustawienie oczu w przodzie czaszki jest odtąd cechą wszystkich później powstałych gałęzi naczelnych. Frontalne ustawienie oczu wymaga dodatkowej ochrony gałek. Kostna ściana rozciągnięta pomiędzy łukiem zaoczodołowym a mózgoczaszką wzmacnia oczodół u dzisiejszego tarsjusza Tarsius (potomka eoceńskiej małpiatki Necrolemur) i wszystkich wyżej stojących naczelnych (ryc. 17.3). Korzyści wypływające ze stereoskopowego widzenia są nie do przecenienia dla nadrzewnego zwierzęcia. Skacząca z gałęzi na gałąź małpa, jak saper, myli się tylko raz. Złamanie czy choćby zwichnięcie kończyny to wyrok śmierci