w przestrzeni. Tak też wnikał daleko na północ i wycofywał się wraz z nastającym chłodem pierwotny człowiek. Migracje człowieka do Europy następowały w trakcie każdego z kolejnych ciepłych interglacjałów epoki lodowej plejstocenu. Najstarsze szczątki kostne z Hiszpanii datowane są na 780 ka. Ówcześni nasi przodkowie mieli wciąż bardzo <br>&lt;page nr=436&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>pierwotny kształt mózgoczaszki, ale twarz dzieci miała wyraźne cechy ludzkie, odmiennie od afrykańskich przodków. Jest to dowodem na ewolucyjne przemieszczanie tej cechy w rozwoju osobniczym, szczególnie wyraziście w ewolucji kobiecej urody. Znamienne, że dymorfizm płciowy był wówczas równie wyrazisty, co dziś. Wspiera to interpretację ewolucji człowieka eksponującą znaczenie podziału ról społecznych płci. Najbardziej