pełni <br>biologicznie uformowane dziecko opuszcza rodziców, zdane zupełnie na siebie (ryc. 17.7). Aczkolwiek zwiększa to szanse przeżycia potomstwa do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej, pozostaje w sprzeczności z generalnym zwiększeniem liczby wydawanych na świat dzieci, czyli z częstością ciąży. Samica jest obciążona wychowywaniem kilkorga młodych równocześnie. Ogranicza to wydatnie jej możliwości zdobywania pokarmu dla siebie i dzieci. W społeczności typu małpiego takie połączenie wysokiej rozrodczości z wydłużeniem opieki nad młodymi nie byłoby możliwe. Musiało więc dojść do specjalizacji funkcji pomiędzy płciami, czyli rozbieżnej ewolucji wyrażającej się nie tyle w dymorfizmie anatomicznym, co w odmiennym zachowaniu. Samica poczęła zajmować się niemal wyłącznie