Typ tekstu: Książka
Autor: Krzysztoń Jerzy
Tytuł: Obłęd
Rok: 1983
Autor: Krzysztoń Jerzy
Tytuł: Obłęd
Rok: 1983
kobieta, zwierzę pociągowe historii, nieprędko usłyszy pierwszy komplement, a dlaczego miałaby usłyszeć, skoro zawsze dawała się wyruchać plugawym samcom swojego gatunku, najbardziej jurnego pod słońcem.
Czyż to nie nowi minstrele z mordami wieprzów?
Kiszkować!
A niechże się kiszkują!
Chwała Bogu, że beze mnie.
Dziadek wciąż mnie trącał, coś mamrotał, coś mruczał, ale nie mogłem pojąć, czego chce.
Wreszcie pokazał palcem jabłko, a potem swoje bezzębne dziąsła.
Obnażył je tak, abym nie miał wątpliwości, że stracił wszystkie zęby do najmniejszego pieńka.
Starość starością, lecz nie da się ukryć, że mu w tym pomogli.
Historia niechaj zapamięta: książę stracił tylko dwa zęby, a
Czyż to nie nowi minstrele z mordami wieprzów?
Kiszkować!
A niechże się kiszkują!
Chwała Bogu, że beze mnie.
Dziadek wciąż mnie trącał, coś mamrotał, coś mruczał, ale nie mogłem pojąć, czego chce.
Wreszcie pokazał palcem jabłko, a potem swoje bezzębne dziąsła.
Obnażył je tak, abym nie miał wątpliwości, że stracił wszystkie zęby do najmniejszego pieńka.
Starość starością, lecz nie da się ukryć, że mu w tym pomogli.
Historia niechaj zapamięta: książę stracił tylko dwa zęby, a
kobieta, zwierzę pociągowe historii, nieprędko usłyszy pierwszy komplement, a dlaczego miałaby usłyszeć, skoro zawsze dawała się wyruchać plugawym samcom swojego gatunku, najbardziej jurnego pod słońcem.<br><page nr=106> Czyż to nie nowi minstrele z mordami wieprzów?<br><orig>Kiszkować</>!<br>A niechże się <orig>kiszkują</>!<br>Chwała Bogu, że beze mnie.<br>Dziadek wciąż mnie trącał, coś mamrotał, coś mruczał, ale nie mogłem pojąć, czego chce.<br>Wreszcie pokazał palcem jabłko, a potem swoje bezzębne dziąsła.<br>Obnażył je tak, abym nie miał wątpliwości, że stracił wszystkie zęby do najmniejszego pieńka.<br>Starość starością, lecz nie da się ukryć, że mu w tym pomogli.<br>Historia niechaj zapamięta: książę stracił tylko dwa zęby, a
