zawsze odczytywał głośno nieznany tekst.<br>Szermentowski uniósł się skrzypiąc pulpitem i na policzki jego wpełzła powoli żółta bladość.<br>- Nie umiem... - na pamięć...<br>Ksiądz wstał dźwigając z wysiłkiem ciężar swego ciała na dłoniach przylepionych do stołu.<br>Jurek trącił Stacha łokciem w bok. Stacho szepnął: "Pogadaj z Szermentowskim po lekcjach" - po czym mrugnął porozumiewawczo.<br>Ksiądz uniósł twarz ściągniętą niekłamanym bólem.<br>- Ja... ja nie znajduję słów... - i wyszedł z klasy trzasnąwszy drzwiami.<br>- Ale draka - powiedział ktoś z kąta.<br>Jurek przypominał sobie po kolei wszystkich kolegów, jak ich pamiętał w mundurkach ozdobionych niebieskimi wypustkami i guzikami z niklowanej blachy. Defilowali w jego pamięci razem ze