Haczyk stłumił w sobie gniew i nie odezwał się ani słowem. Rzeczywiście jego cyfra nie pozwalała mu na jakiekolwiek dyskusje ze starszymi służbą. Wprawdzie na poligonie obowiązywało zawieszenie fali, ale przecież ten stan nie będzie trwał wiecznie. Wcześniej czy później poligon się skończy, a pamiętliwe jak psy dziadki zaczną się mścić. Wbił spojrzenie w ziemię i poszedł w kierunku wyjścia. W chwili, gdy mijał leżącego na wozie Banasika, ten niespodziewanie podniósł głowę, wydął policzki i z wyrazem obrzydzenia oraz zaskoczenia na twarzy rzygnął przed siebie. Nie zdążył nawet rozłożyć foliowej torby. <br>- Pierdolona, majona wódka - wymamrotał, ocierając rękawem zarzygane usta. - Nigdy więcej