miedzy częściami. Pytamy więc, w jaki sposób kompozytor buduje, tworzy integralną formę cyklu, przy czym ważna tu jest integracja strukturalna, nie zaś wyłącznie architektoniczne następstwo części. Werner F. Korte (1964, s. 16) określa strukturę jako: &lt;gap&gt;. Chodzi więc nie tylko o architektoniczne następstwo części, lecz właśnie o "&lt;q&gt;założone następstwo porządków&lt;/&gt;".<br>Część mszalną należy zatem traktować jako pewną strukturę w konstrukcji cyklu, badać zaś możliwości ukształtowań strukturalnych występujących zarówno w określonym cyklu, jak w określonym typie mszy, np. missae pro Defunctis. Nie należy przy tym tego fenomenologicznego sposobu patrzenia Kortego na strukturę muzyczną przenosić do gatunku mszy. Chodzi raczej o możliwości adaptacji tej