głos: - Widzisz, że udaję!<br>- Jestem zmęczony.<br>- Ja także, moje dziecko.<br>Pocałowałem ją we wnętrze dłoni.<br>- Jesteś wspaniała.<br>- No, idź już.<br>- Mogę przyjść późnym wieczorem? - spytałem wydymając usta.<br>- A sznycle ci na pewno smakowały?<br>- Nie będzie wrzasku dzieci.<br>- Muszę kupić nowe półki - rzekła rozglądając się po pokoju.<br>- O, właśnie, mam odnieść mu te książki?<br>- Biorę je.<br>Poszła do kuchni i po chwili wróciła niosąc stuzłotowy banknot.<br>- Nie odprowadzaj mnie do drzwi. Chcę mieć uczucie, że wychodzę na chwilę - powiedziałem biorąc banknot.<br>Skinęła głową. W przedpokoju włożyłem płaszcz; przez chwilę stałem w półmroku. Potem machnąłem ręką, mimo że Maria nie mogła zobaczyć tego gestu