zmierzyć się z tymi utworami znakomity gitarzysta jazzowy Bill Frisell. Przearanżował je na swoją modłę, zaprosił kilku nietuzinkowych muzyków, w tym samego Elvisa Costello. Efekt tej pracy wypełnia prezentowany właśnie album. Album, powiedzmy to głośno, zadziwiający. Ani popowy, ani jazzowy. Wymykający się tradycyjnym klasyfikacjom. I bardzo dobrze. Bo bardzo dobra muzyka nie potrzebuje szufladek.<br><br><br>ENIGMA<br><br>The Screen Behind The Mirror<br>Virgin<br>Gatunek: dekadencja<br><br>To już czwarty album Enigmy. Niektórzy powiedzą, że to już czwarty taki sam album Enigmy. I będzie w tym sporo racji. Bo Michael Cretu nie stara się zmieniać niczego na siłę. Od lat robi muzykę według tego samego