swój sposób, natomiast wszelkie dążenia<br>elitarne zostają z góry wyłączone. Natomiast każdy hippisowski zespół<br>muzyczny był jednocześnie bardzo zżytą grupą, prowadząc wspólne życie i<br>wyznając wspólne ideały - właśnie moment kontestacji był tu dominujący.<br>"Jesteśmy muzyką, którą gramy, naszym zaangażowaniem w walce o pokój, o<br>zrozumienie życia. Usiłujemy nieustannie oczyścić swoją muzykę,<br>oczyścić nas samych, a także w pewnej mierze tych, którzy nas słuchają,<br>próbujemy ponownie czynić to, co tacy ludzie jak Armstrong czynili na<br>początku, jest to pokora wobec piękna, które ma nadejść".<br> Ten szczególny, hippisowski styl uprawiania muzyki, zyskał z czasem<br>swój odrębny wyraz organizacyjny: mianowicie były nim młodzieżowe<br>festiwale