a jego zobojętnienie nie doznaje zmiany wskutek mojej nieobecności, ponieważ tylko w mojej świadomości, nie zaś w bycie samym, sytuacja obojętności świata względem mnie zakłada moją obecność; obojętność nie jest bowiem szczególnym przypadkiem ruchu intencji, ale jego brakiem; tylko w mojej świadomości, gdzie doświadczana jest w postaci nienasycenia, obojętność przybiera mylącą formę szczególnego stosunku, jaki świat względem mnie zajmuje.<br>Inny rodzaj rezygnacji polega na postanowieniu, by przyjąć do wiadomości obojętność świata w pełni zrozumienia i utrwalać te sytuacje wspólnoty z ludźmi, jakie są nam dostępne, odpychając pokusy rozwiązań doskonałych, szukając satysfakcji cząstkowych; zaniechać daremnych starań, by świat uczynić przyjaznym, stawić czoło