jej wypaczenia. Każda forma praktyki zen może zostać <br>błędnie zinterpretowana, na przykład metoda 'wpatrywania się w koan' może <br>być rozumiana jako stopniowe wkraczanie w 'oświecenie' dzięki zgłębianiu <br>coraz trudniejszych koanów. Historia rozwoju praktyki zen wyraźnie pokazuje, <br>że mistrzowie zen propagowali nowe formy praktyki, aby ich uczniowie <br>uniknęli błędów, wynikających z mylnej interpretacji istniejących już metod. <br>Również teoria 'praktyki nagłej' świadczy o tym, że praktyka zen nie powinna <br>być stopniowa ani przed 'oświeceniem', ani po 'oświeceniu'. Praktyka po <br>'oświeceniu' jest nie tylko utrwalaniem nowej perspektywy postrzegania <br>rzeczywistości, ale także naturalnym stanem oświeconego, który słowem <br>i czynem stara się wyrazić prawdę o rzeczywistości