trzeba bronić postaci, chodzi w istocie właśnie o to. Nie odbierać nadziei; na tym opiera się cała moja aktorska wiara.<br>A potem zmieniły się czasy, atmosfera, ja sama - i nagle z "Białej bluzki" wyrosłam. Już nie mogłam jej grać. Często mnie proszą, żeby chociaż raz. Odmawiam. Została za mną. I myślę, że nie ma już dziś także tamtej widowni.<br>Teatr jest w ogóle zabawą dość elitarną. Nie uważam, żeby koniecznie musieli się nim interesować np. moi bliscy. Ojciec nigdy nie widział mnie na scenie, a w rodzinie wsławił się tym, że zasnął na przedstawieniu "Drzewa umierają stojąc" z Ćwiklińską w roli