zdrapywać językiem pokarm, przodkowie szczękowców poczęli go chwytać wargami. W miarę rozwoju tych zdolności pierwszy (czy jeden z pierwszych) chrzęstny łuk skrzelowy, wzmacniający dotąd brzegi szczeliny skrzelowej, znalazł się na krawędzi otworu gębowego. Udział łuku skrzelowego jako szkieletu wzmacniającego chwytne wargi zdeterminował kierunek <br>ruchu aparatu chwytnego. Otwierał się on nie na boki, jak u konodontów, lecz do dołu.<br>Powstała więc konstrukcja, która jest dziedziczona do dziś wśród większości <br>kręgowców: szczęki. Krawędzie szczęk okryte były początkowo, jak można przypuszczać, takimi ząbkami skórnymi, jak i reszta ciała. Skoro jednak szczęki miały chwytać pokarm, kształt tych ząbków przestał być obojętny. Selekcja preferowała ostre ząbki, które