kawiarni. Piłam kawę i przyglądałam się Annie. Jej twarz nagle zmieniła się. Uprzejmy grymas zastygł, jakby owionął go mroźny podmuch. Do lokalu wszedł zamyślony Paweł. Prezentował się nie najlepiej z podkrążonymi oczami, nie ogolony, w pogniecionym ubraniu. Kupił paczkę marsów i dopiero wtedy zauważył nas przy stoliku. On też zastygł na chwilę. Wyglądał, jakby zobaczył dwie strzygi. Po sekundzie opanował się, skinął w naszym kierunku głową i pośpiesznie wyszedł na ulicę.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;3<br>Dzięki Annie ponure godziny jazdy zmieniły się w przyjemne wycieczki za miasto. Zobaczyłam na własne oczy te wszystkie miejsca, które ty i Maurycy opisywaliście w pamiętniku. Nazwy zaczęły wypełniać się