doskonałym państwie. Z jednym wyjątkiem: jeżeli wylegitymuje się ona wobec prawdy i cnoty czymś użytecznym, opiewając, jak należy, bogów i bohaterów. <br> Od czasów Platona napisano niejedną obronę poezji i niejedno jej potępienie. W dziewiętnastym wieku atak na największą skalę przypuścił Tołstoj. Ponieważ zajmują nas losy sztuki współczesnej, warto zatrzymać się na chwilę nad pewną polemiką, która miała miejsce we Francji, w roku 1937. Młody autor Roger Caillois napadł na poezję według wszelkich najlepszych wzorów. Co prawda tym razem nie jako zwolennik cnoty, ale jako zwolennik myśli spekulatywnej. Zarzucił poezji "brak konieczności" i fałszowanie prawdy fizykalnej, zdobywanej z trudem, powoli, ale stale. <br> O