wyszła pani Roszko - bardzo z siebie zadowolona.<br>- Czas na nas - powiedziała i wyciągnęła zatopionego w rozmowie Roszka na korytarz.<br>Nie myśl, czytelniku, że jestem takim sknerą, by oszczędzać na malarzach i gonić do roboty przyjaciół. Do takiego wniosku nie upoważnia cię nawet to, że jestem sknerą. Nigdy nie domyślilibyśmy się, na czym polega historia z telefonem, gdyby tego samego wieczoru pani Roszko nie wróciła do nas po swoją komórkę: zapomniała jej zabrać z łazienki. Kiedy wyszła, spojrzeliśmy po sobie z najlepszą z żon.<br>- Czy ja wiem, co i ty wiesz? - zapytałem.<br>- Ty wiesz, co i ja wiem, ale oni nie wiedzą - odpowiedziała