i przez dwa do trzech tygodni krążyły pociągi między Kijowem a Warszawą, nikt z nas z miejsca się nie ruszył. Prawda, że ta podróż była wysoce uciążliwa, że się ją odbywało w nieopalonych wagonach bez okien, że Petlurcy na granicy ogałacali jadących ze wszystkiego, a koło Rożyszcz tor był uszkodzony na długości czterdziestu wiorst i przestrzeń tę trzeba było przebyć piechotą albo najętą furmanką, ale nie o to nam chodziło. Radosna duma tego, który zło przetrzymał, rozpierała piersi. Czując się gospodarzem na swojej ziemi u siebie, każdy chciał solą i chlebem witać najmilszych gości, a wycierpiawszy wiele, doczekać należącego się słusznie triumfu