śmiechu.<br> Stanęła mu przed oczyma Ewa. Gdyby to ona otworzyła drzwi i zobaczyła<br>te oczy wzniesione w górę! Byłby numer.<br> Z wysiłkiem powstrzymał narastającą wesołość.<br><br> Obaj mężczyźni w końcu zrozumieli, że tym razem naprawdę nie warto<br>się trudzić. Pożegnali się grzecznie i poszli sobie.<br><br> Krzysiek zajrzał do kuchni, zamieszał stojący na gazie makaron dla<br>psa. Otworzył lodówkę, postał nad nią przez chwilę, medytując, i w<br>końcu sprawę obiadu odłożył na później.<br><br> Uderzyło go, że podczas tej niespodziewanej wizyty udało mu się na<br>chwilę zapomnieć. I choć jednocześnie pojawiały się przecież obrazy z<br>przeszłości, mało brakowało, by naprawdę ogarnęła go wesołość.<br> Czyżby znowu